ทศวรรษที่กล้าหาญที่สุดในประวัติศาสตร์แฟชั่นคือช่วงปี 1980 กางเกงกระโดดร่มอันโด่งดัง ที่รองไหล่ เสื้อกันลม กางเกงยีนส์แอซิดวอช ต่างหูที่น่าทึ่ง เลกกิ้งสแปนเด็กซ์ — ทั้งหมดนี้มีสีสันและลวดลายที่สดใสสะดุดตา เมื่อเวลาเปลี่ยนไป เสื้อผ้าและคำที่เราใช้อธิบายเสื้อผ้าก็เช่นกัน ผู้เชี่ยวชาญด้านแฟชั่นของเวอร์จิเนียเทคและนักวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ได้ร่วมมือกันสร้างภาษากลางเพื่ออธิบายเสื้อผ้าใน
คอลเลกชันเครื่องแต่งกายและสิ่งทอประวัติศาสตร์ Oris Glisson
ของมหาวิทยาลัยที่มีอายุตั้งแต่หลายศตวรรษจนถึงปัจจุบัน ขอบคุณทุนวิจัยความร่วมมือห้องสมุดมหาวิทยาลัยเพื่อมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ . ตำแหน่งนักศึกษา ของเวอร์จิเนียเทค 2 ตำแหน่งได้รับทุนผ่านเงินช่วยเหลือนี้ ทำให้พวกเขาอธิบายเสื้อผ้าใหม่ ระบุคำศัพท์ใหม่ และควบคุมคุณภาพของคำอธิบายได้
วัตถุประสงค์คือเพื่อเปรียบเทียบภาษาในอดีตกับภาษาใหม่ที่เราใช้ในปัจจุบันเพื่ออธิบายสิ่งประดิษฐ์เครื่องแต่งกายในช่วงเวลาต่างๆ คอลเลกชันเครื่องแต่งกายและสิ่งทอประวัติศาสตร์ของ Oris Glisson จะถูกแปลงเป็นดิจิทัลและเผยแพร่สู่สาธารณะ เพิ่มความสามารถในการเข้าถึงและการเข้าถึง มีสิ่งประดิษฐ์มากกว่า 5,000 ชิ้นในคอลเลกชัน ทำให้เป็นโครงการระยะยาว ทีมงานได้อธิบายและแปลงเป็นดิจิทัลประมาณ 200 รายการแล้ว
คอลเลกชันประกอบด้วยเสื้อผ้าบุรุษ สตรี และเด็กทุกประเภท รวมทั้งชุดราตรี ชุดนอน ชุดชั้นใน และชุดแต่งงานยุค 1840 ที่หายาก มีเครื่องประดับ เช่น เครื่องประดับ แว่นตา ผ้าพันคอ และหมวกที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว นอกจากนี้ ทีมงานได้สร้าง “ตู้เสื้อผ้าโลก” ที่บรรจุสินค้าต่างๆ เช่น ชุดกิโมโน กระโปรงจีน และกระเป๋าเกาหลี สิ่งประดิษฐ์ที่เก่าแก่ที่สุดของคอลเลกชั่นนี้คือเศษเสื้อผ้าที่ใช้ในพิธีฝังศพของชาวเปรูตั้งแต่ปี 1180 แม้ว่าเสื้อผ้าส่วนใหญ่จะมีอายุระหว่างปี 1840 ถึง 2010
Dina Smith-Glaviana ผู้อำนวยการของ Oris Glisson Historic Costume and Textile Collection ดูแลสิ่งประดิษฐ์และนักเรียนที่อธิบายใหม่ พวกเขาตรวจสอบพวกเขา ระบุคำศัพท์อื่นๆ ที่อาจกว้างกว่านั้น และดึงภาษาจากคำศัพท์เฉพาะของ International Council of Museums สำหรับเครื่องแต่งกาย จากนั้น พวกเขาสร้างคำอธิบายใหม่เพื่อใส่ลงในสคีมาข้อมูลเมตาใหม่ของพวกเขา ซึ่งก็คือ Costume Core ซึ่งหมายถึงการสร้างมาตรฐานที่มีอยู่เพื่อสร้างวิธีการที่สอดคล้องกันในการจัดทำแคตตาล็อกและโค้ดเสื้อผ้าในประวัติศาสตร์
ระหว่างการเปลี่ยนแปลงทั่วไป นักเรียนค้นหารายการสิ่งประดิษฐ์
ที่จะแปลงเป็นดิจิทัล ดึงหนึ่งในเสื้อผ้าเหล่านั้นจากคอลเลกชัน วางลงบนกระดาษทิชชูอย่างระมัดระวัง และตรวจสอบจากบนลงล่าง เมื่อมองไปที่เสื้อผ้า พวกเขาค้นคว้าและเลือกคำที่เกี่ยวข้องมากที่สุดเพื่ออธิบาย นักเรียนยังป้อนข้อมูลที่ขาดหายไป เช่น ชื่อผู้บริจาค และเขียนคำอธิบายเกี่ยวกับเสื้อผ้าที่หนามาก “ฉันฝึกนักเรียนให้พิถีพิถันและดูสารานุกรมสิ่งทอเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาระบุประเภทผ้าหรือโครงสร้างของผ้าได้ถูกต้อง” Smith-Glaviana กล่าว “พวกเขายังใช้ ‘Dictionary of Fashion’ ของ Fairchild ซึ่งมีภาพประกอบของสิ่งต่างๆ เช่น คอเสื้อ แขนเสื้อ ประเภทกระโปรง และอื่นๆ อีกมากมาย รูปภาพช่วยให้พวกเขาค้นหาคำศัพท์ที่เกี่ยวข้องมากที่สุด และเป็นระบบที่ดีที่จะใช้สำหรับผู้ที่ไม่คุ้นเคยกับคำศัพท์เกี่ยวกับเครื่องแต่งกายทั้งหมด”
“ฉันเป็นพวกชอบความสมบูรณ์แบบ และมันสำคัญมากสำหรับโปรเจกต์ที่ต้องมีรายละเอียดทั้งหมดอยู่ที่นั่น” สมิธ-กลาเวียนากล่าว Dina Smith-Glaviana เอนกายเหนือแจ็กเก็ตสีเขียวมะกอกเพื่อตรวจดูเสื้อผ้าโดยใช้มือที่สวมถุงมือสีขาวของเธอ Dina Smith-Glaviana ตรวจสอบบทความเกี่ยวกับเสื้อผ้าเพื่อระบุคำศัพท์ที่สามารถแปลงเป็นภาษาทั่วไปในทุกช่วงเวลา ภาพถ่ายโดย Chase Parker สำหรับมหาวิทยาลัยเวอร์จิเนียเทค ขั้นตอนต่อไปคือการส่งคำอธิบายโดยละเอียดบนการ์ดบันทึกไปยัง Chreston Miller ที่ปรึกษาด้านข้อมูลและสารสนเทศที่ห้องสมุดมหาวิทยาลัยซึ่งเขาและทีมนักศึกษาดูแลการประมวลผลภาษาธรรมชาติ หรือที่เรียกว่าการเรียนรู้ของเครื่อง ที่นั่น พวกเขาเปรียบเทียบไพ่และทำนายว่าควรใช้คำหลักเครื่องแต่งกายใดเพื่ออธิบายไอเท็ม
“โครงการนี้ค่อนข้างน่าสนใจ” มิลเลอร์กล่าว “ฉันเป็นนักวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ ดังนั้นเมื่อฉันบอกคนอื่นว่าฉันทำงานเกี่ยวกับแฟชั่น พวกเขาก็จะแบบ มีอะไรเชื่อมโยงกันเหรอ? บุคลากรในแผนกFashion Merchandising and Designมีข้อมูลที่พวกเขาต้องการทำงานด้วย”
credit: websportsonline.com BizPlusBlog.com billygoatwisdom.com gaspreisentwicklung.com samesfordblog.com hideinplainwebsite.com vessellogs.com OsteoporosisTreatmentBlog.com rockawaylobsterhouse.com annuairewebfr.com
