พระราชบัญญัติซึ่งเสนอโดยฝ่ายบริหารต่อสภานิติบัญญัติแห่งชาติในปี 2552 ระบุว่าเจ้าหน้าที่ทุกคนที่ได้รับการแต่งตั้งโดยประธานาธิบดีจะต้องไม่มีส่วนร่วมในกิจกรรมทางการเมือง หาเสียง หรือแข่งขันเพื่อชิงตำแหน่งที่ได้รับการเลือกตั้ง ใช้สถานที่ อุปกรณ์ หรือทรัพยากรของรัฐบาลเพื่อสนับสนุนพรรคพวกหรือ กิจกรรมทางการเมือง เป็นต้นพระราชบัญญัติยังกำหนดว่า: “ในกรณีนี้เจ้าหน้าที่ของรัฐคนใดที่ประสงค์จะลงสมัครรับเลือกตั้งในที่สาธารณะจะต้องลาออกจากตำแหน่งอย่างน้อยสองปีก่อนวันเลือกตั้งสาธารณะนั้น ข) เจ้าหน้าที่อื่นใดที่ได้รับการแต่งตั้งโดยประธานาธิบดีซึ่งมีตำแหน่งที่ดำรงตำแหน่งอยู่และต้องการแข่งขันชิงตำแหน่งการเลือกตั้งสาธารณะจะต้องลาออกจากตำแหน่งดังกล่าวสามปีก่อนวันเลือกตั้งสาธารณะดังกล่าว
การพิจารณาคำร้องสำหรับ
การตัดสินโดยประกาศที่ยื่นโดยที่ปรึกษากฎหมายของ Selena Polson-Mappy ผู้กำกับการเทศมณฑลบง ศาลสูงปฏิเสธที่จะยืนยันคำร้องของเธอว่าหลักจรรยาบรรณขัดต่อรัฐธรรมนูญ ไม่สมควรทั้งในความเป็นจริงและในกฎหมายดังนั้น หัวข้อ 5.2 ยังระบุด้วยว่า “ในกรณีนี้ บุคคลใดก็ตามในประเภทที่ระบุไว้ในหัวข้อ 5.1 ข้างต้นนี้ ปรารถนาที่จะหาเสียงหรือแข่งขันเพื่อชิงตำแหน่งสาธารณะแบบเลือก ให้ใช้สิ่งต่อไปนี้ ก) รัฐมนตรี รัฐมนตรีช่วยว่าการ อธิบดี กรรมการผู้จัดการ และผู้บังคับบัญชาที่ได้รับการแต่งตั้งโดยประธานาธิบดีตามมาตรา 56 (ก) ของรัฐธรรมนูญ และกรรมการผู้จัดการที่ได้รับการแต่งตั้งจากคณะกรรมการบริษัท ซึ่งประสงค์จะลงสมัครรับเลือกตั้งในที่สาธารณะ ลาออกจากตำแหน่งดังกล่าวอย่างน้อยสอง (2) ปีก่อนวันเลือกตั้งสาธารณะดังกล่าว b) เจ้าหน้าที่อื่นใดที่ได้รับการแต่งตั้งโดยประธานาธิบดีซึ่งมีตำแหน่งที่ดำรงตำแหน่งและต้องการแข่งขันเพื่อชิงตำแหน่งเลือกตั้งสาธารณะจะต้องลาออกจากตำแหน่งสาม (3) ปีก่อนวันเลือกตั้งสาธารณะดังกล่าว”
ในคำพิพากษาสามคดีที่อ่านโดยผู้พิพากษาสมทบ Kabineh M. Ja’neh ศาลตัดสินว่าผู้อุทธรณ์/ผู้ยื่นคำร้อง ร้องขอต่อศาลให้ประกาศว่ากฎหมายจรรยาบรรณขัดต่อรัฐธรรมนูญด้วยเหตุผลที่ว่ามาตรา 5.2 ของการกระทำนั้นเป็นการเลือกปฏิบัติ ตามอำเภอใจและตามอำเภอใจ และ เทียบเท่ากับการแก้ไขบทบัญญัติคุณสมบัติของรัฐธรรมนูญไลบีเรียเพื่อให้เจ้าหน้าที่ของรัฐมีคุณสมบัติเป็นผู้สมัครรับเลือกตั้งในสำนักงานสาธารณะเป็นสิ่งที่ไม่เป็นที่ยอมรับในทางกฎหมาย
ผู้พิพากษาสมทบ
Philip AZ Banks และ Jamesetta H. Wolokolie ใช้ข้อยกเว้นในการตัดสินของเสียงข้างมาก ซึ่งพวกเขากล่าวว่าคำร้องสำหรับการตัดสินโดยเปิดเผยควรได้รับอนุญาตจากศาลความเป็นผู้นำของ Dr. Brownell เป็นแรงบันดาลใจให้ Women’s Groups ถึงจุดที่ผู้หญิงในไลบีเรียตั้งใจแน่วแน่ที่จะนั่งตากฝนและตากแดดที่ตลาดปลาใน Sinkor จนกว่าสงครามกลางเมืองจะหยุดลง ในขณะที่ผู้หญิงไลบีเรียคนอื่นๆ ไปที่อักกรา ประเทศกานา ซึ่งพวกเธอล็อกคอ หอประชุมซึ่งผู้แทนชาวไลบีเรีย รวมทั้งกลุ่มที่ต่อสู้กัน และพันธมิตรต่างชาติกำลังหารือเกี่ยวกับแนวทางยุติสงครามกลางเมืองในไลบีเรีย และประกาศว่าจะไม่เปิดหอประชุมอีกจนกว่าจะมีการตัดสินใจยุติสงครามกลางเมือง
ปัจจุบันประวัติศาสตร์บันทึกว่า Accra Comprehensive Peace Accord (CPA) ลงนามโดยผู้แทนในห้องประชุม และกลายเป็นส่วนหนึ่งของกฎหมายไลบีเรียการกระทำของผู้หญิงถูกพบเห็นทั่วแอฟริกาตะวันตกผ่านเครือข่ายสันติภาพของผู้หญิงแม่น้ำมาโน และขยายไปยังราชอาณาจักรโมร็อกโก ซึ่งผู้หญิงเหล่านี้ได้ให้กษัตริย์แห่งโมร็อกโกมีส่วนร่วมในกระบวนการสันติภาพของไลบีเรีย
CPA เป็นผู้ปูทางให้ไลบีเรียเป็นประเทศที่เราอยู่ทุกวันนี้โดยไม่มีการยิงปืนไปทั่ว ด้วยเหตุนี้จึงสร้างพื้นที่ให้เราทำงานเพื่อความยุติธรรม ซึ่งเป็นส่วนผสมที่ขาดไม่ได้สำหรับสันติภาพวิกฤตการณ์อีโบลาแม้ว่าไลบีเรียจะมีผู้ป่วยโรคอีโบลาที่เลวร้ายที่สุดในโลกเมื่อ 3 ปีก่อน แต่ไลบีเรียกลายเป็นประเทศแรกที่ยุติวิกฤตอีโบลา ความสำเร็จดังกล่าวเกิดขึ้นได้อย่างไร?จริงอยู่ มีบุคคล องค์กร และประเทศต่างๆ มากมายที่ทำงานเพื่อยุติวิกฤตอีโบลาในไลบีเรีย แต่งานขององค์กรที่เรียกว่า Servants of Africa Fighting Ebola (SAFE) เป็นตัวอย่างที่ดีโดยมีดร. บราวเนลล์เป็นผู้นำ
เมื่ออีโบลากำลังเดินขบวนสังหารในไลบีเรีย สูตรความร่วมมือที่เก่าแก่และประสบความสำเร็จ ซึ่งเกี่ยวข้องกับ Dr. Mary Nema Brownell, Sheikh Kafumba Konneh และฉัน ได้ไปทำงานภายใต้ SAFE Umbrella
